Het is een bewogen tijd. Het wemelt van de crisissen: coronacrisis, woningcrisis, energiecrisis, klimaatcrisis…. En evenzoveel protesten en marsen als crisissen. Men spreekt over toenemende polarisatie en groeiende kloven in de samenleving. Tussen ‘links’ en ‘rechts’, tussen gevaccineerden en ongevaccineerden, tussen armen en rijken (in coronatijd is het aantal miljardairs in ons land gegroeid, maar tegelijkertijd ook het aantal mensen dat van de voedselbank moet leven). Er sluimert veel onvrede, angst, boosheid en onzekerheid. De lontjes zijn kort.
En wie weet heb je naast al die crisissen ook zo nog je eigen sores. Op je werk, in je relatie, zorgen om iemand, of om je eigen gezondheid, verdriet of gemis. Misschien ben je ook helemaal niet in de kerststemming. Heb je het helemaal gehad met corona en alle opnieuw aangescherpte maatregelen.
Toch vieren we straks in zo’n hectische tijd het kerstfeest. ‘Vrede op aarde’, zingt een koor van engelen. ‘Want God heeft de mensen lief’. Juist mensen in crisis.
Crisis is ook niet vreemd aan kerst. Jezus werd geboren in een tijd van crisis. In bezet land. Als een levend teken van God. God die zelf in de crisis van de wereld en van ons leven komt. In een weerloos kind, Jezus, komt hij onder ons wonen om met ons te zijn, om hoop te brengen en vertrouwen te wekken.
Ik sluit af met een gedicht van Els van Stalborch
Laten we dromen zaaien
in de ogen van de aarde,
rozen planten in de woestijn
van haat. Er zijn te veel
vragen die we niet meer
durven stellen, te veel distels
in de woorden die ons dragen.
In zoveel ogen woont verdriet,
in handen een oud verlangen.
Laat de hoop niet sterven
in de wind die van wanhoop
treurt om het krimpen van het licht
dat langzaam verkleurt.
Laten we dansen op de regenboog
en dromen zaaien
in het oog van het leven.
Ik wens jullie allen midden in alle crisissen gezegende en hoopvolle advents- en kerstdagen toe!
(Bron: nl.depositphotos.com)
Reactie plaatsen
Reacties